Details
111 p.
Besprekingen
De Volkskrant
In zijn speech bij de aanvaarding van de Nobelprijs voor Literatuur in 2023 vertelde de Noorse schrijver Jon Fosse (1959) dat schrijven voor hem nauw verwant is aan muziek. Sterker nog, toen hij eenmaal serieus begon te schrijven, stopte hij met het maken van muziek. Alles wat de muziek hem had gebracht, zocht hij vanaf dat moment in het schrijven van talloze romans en toneelstukken. Des te lovenswaardiger is het dat vertaler Marianne Molenaar een nieuwe versie heeft gemaakt van wat in 2005 haar eerste Fosse-vertaling was, de novelle Ochtend en avond. Met deze nieuwe vertaling is ze naar eigen zeggen trouwer aan het origineel gebleven. Ook het ritme en de muziek van Fosses tekst komen nu meer tot hun recht. Hoofdpersoon is de gepensioneerde visser Johannes. Op een ochtend voelt hij zich 'zo licht, alsof hij geen gewicht meer heeft'. Hij snapt er niets van, gaat op pad en tot zijn verbazing komt hij onderweg zijn beste vriend Peter en zijn vrouw Erna tegen. Beiden zijn jaren geleden overleden. Fosses proza staat bekend om de vele herhalingen en ook in dit verhaal draait Johannes eindeloze rondjes om zijn eigen as. Tussen de regels door weerklinkt zijn eenzaamheid, door Fosse nergens benoemd, maar altijd voelbaar aanwezig.
Uit het Noors vertaald door Marianne Molenaar. Oevers; 112 pagina's; € 21.
Leeswolf
Dit is een briljante vertelling over de dood. Na de laatste bladzijde voel je je licht en toch zwaar. De poëtische verteltoon, de sereniteit van het verhaal scheppen een sfeer waarin de dood niet iets verschrikkelijks is, maar het afsluiten van een periode die voorbij is, op weg naar de volgende fase. De auteur maakt gebruik van een stream of consciousness die perfect weergeeft hoe Johannes zich voelde en voelt. Niet gemakkelijk te duiden hoe iemand zich voelt die pas gestorven in, maar hier voelt het niet ongewoon. De techniek die gebruikt wordt om de gedachtestroom van Johannes weer te geven (eeuwig voortdurende zinnen zonder begin en einde) dwingen je mee te deinen op de golven van zijn gedachten. [Bart Van der Bruggen]